1001 Gedichten
Huiskamer: Gedichtenslang [5]
 01-04-20 10:47reactie 991
|
|
|---|---|
|
Peregrine Berichten: 44 |
De kust geeft mij rust. Warme ochtendzonnestralen voel ik aan mijn linkerkant. Rechts van mij hoor ik de branding, die zich uitrolt op het strand. Boven mij zie ik wat wolken, proef de zuiver zilte wind, 'k voel me één met elementen zielsgelukkig, als een kind. Languit op het hoogste duin. Vroeg, vóór iedereen ontwaakt, valt weer alles op z’n plaats, is mijn ochtend al volmaakt. |
| 02-04-20 09:44 reactie 992
|
|
|
marill Berichten: 1058 |
volmaakt is het kind dat vrij kan huppelen springen, spontaan mag zijn dat is wat het leven vol maakt wat mijn hart gewoon raakt dan voel ik energie stromen soms ook een traantje komen emoties zitten een beetje hoog vandaag komt door allerlei factoren want o wat zou ik graag de stilte willen verstoren bij mijn lieve tante Claar het is echt waar ze wordt 79 vandaag ook las ik een mooi bericht dat geeft me wat licht de zon schijnt in mijn hart |
| 02-04-20 11:37 reactie 993
|
|
|
EllaK Berichten: 2 |
vanuit mijn hart voor een ieder voor alle mensen zou ik gezondheid willen wensen rust, geluk en vrijheid dagen gevuld met blijheid maar speciaal voor Tante Claar op naar een heel mooi nieuw jaar |
| 02-04-20 15:15 reactie 994
|
|
|
Peregrine Berichten: 44 |
Jaar na jaar stapelt zich op en weegt soms zwaar op het hart toch is er ook ruimte voor vreugde volop, deze plek was er al van de start. In mijn hart ben ik steeds nog dat kind gebleven, dat zich afvraagt, ontdekt en wil weten waarom. En ondanks het huidige punt in mijn leven, ben ik blij met dat kind in mijn ouderdom. Door hem kan ik zijn wie ik ben, eigenwijs, avontuurlijk en ook onbevangen. In mijn hart ben ik steeds nog die jongen gebleven, die niet ophoudt en steeds blijft verlangen. |
| 03-04-20 08:37 reactie 995
|
|
|
marill Berichten: 1058 |
verlangen........... dat gevoel kent nu iedereen verlangen naar rust misschien of juist leven mij is het om het even rust heb ik al jaren zo in de vroege uren geen lawaai bij de buren rustig voor me uit staren leven doe ik al veel langer niet altijd bewust uiteraard heel wat ervaring vergaard samen met mijn tegenhanger verlangen naar saamhorigheid zat al heel diep verborgen maar gistermorgen was het de tijd om samen op pad te gaan bij tante Claar voor de deur gestaan onze kelen schor gezongen lang zal ze leven hoera, hoera kijk dit was nu genieten al stonden we twee meter uit elkaar de saamhorigheid was gewoon daar dank jullie wel lieve vriendinnen samen zullen we de strijd winnen |
| 03-04-20 14:06 reactie 996
|
|
|
Peregrine Berichten: 44 |
Samen zullen we de strijd winnen en om dat te bereiken blijft iedereen binnen. Alleen dán wordt de druk op de Zorg écht verlicht, dus, mensen, gebruik je verstand doe je plicht. Hoe eerder eenieder dat werkelijk doet, hoe sneller we winnen, komt alles weer goed. |
| 05-04-20 08:20 reactie 997
|
|
|
marill Berichten: 1058 |
komt alles weer goed geef ons hoop, geloof en liefde hoop op de moed om te overleven van onze geliefde geloof in de strijdende verpleging dat ze het blijven volhouden liefde zet ons in beweging om dat waar we van houden houden van het leven om het door te geven geloof in het heden wat we al goed deden hoop op een genezing van dit akelige ding dat om ons heen sluipt zomaar ergens in kruipt mensen verzet je zinnen maar blijf alsjeblieft binnen alleen dan kunnen we dit bestrijden om een ieder te bevrijden van dit benauwde lijden |
| 05-04-20 14:24 reactie 998
|
|
|
Peregrine Berichten: 44 |
Lijden veel mensen aan chronische domheid? Of is hun bevattings- vermogen zo klein? Zij malen zelfs niet om hun eigen gezondheid en denken het virus te slim af te zijn. Zij hebben totaal geen gevoel voor de rest, het is enkel het eigen- belang dat hen telt, ik mijd deze 'mensen' zoals de pest, voordat ik, door hun schuld, óók moet worden getest. |
| 06-04-20 10:04 reactie 999
|
|
|
marill Berichten: 1058 |
getest op uithoudingsvermogen voel ik me al een paar dagen het uithouden om iedere ochtend voor de buis te gaan staan braaf mijn oefeningen ondergaan goedemorgen we gaan weer in beweging stapje opzij en spring het is voor mij gewoon de start oefeningen voor het hart voor de benen en de romp het is dat ik anders afstomp ja, ja ik ga in beweging het is echt waar een beleving stoelen opzij en stappen maar het is echt niet raar al jaren komt dit op de buis doe ik nu maar mee, gewoon thuis heerlijk ik voel me toch wat fitter al ben ik nu een heuse thuiszitter |
| 07-04-20 11:43 reactie 1000
|
|
|
Peregrine Berichten: 44 |
Thuiszitter zijn is soms best even wennen, het leert je je mindere kanten erkennen. Het doet een beroep op het 'geven en nemen', je ruimte te delen en niet enkel te claimen. Je ontdekt weer 't geluk om gewoon samen te zijn, de liefde, de passie bij 'n glaasje wijn. Ik vermoed, maar ik kan me natuurlijk vergissen, dat we het 'thuiszitten' best nog wel zullen gaan missen. |
| 09-04-20 08:04 reactie 1001
|
|
|
marill Berichten: 1058 |
missen van contacten met mijn familie ex collega's en vrienden kinderen en kleinkinderen doet gewoon pijn in mijn hart het missen van die zoen je warme knuffel die arm om me heen dat gevoel van eenzaamheid leegte in mijn hart kan ik wel missen maar niet jullie lach jullie warmte jullie knuffel jullie arm om me heen |
| 10-04-20 16:19 reactie 1002
|
|
|
Peregrine Berichten: 44 |
Om me heen zie ik langzaam de wereld veranderen. We zijn véél meer bezig met het lot van anderen. Er is meer mededogen, solidariteit. En hopelijk raken we dat niet weer kwijt. |
| 11-04-20 08:52 reactie 1003
|
|
|
marill Berichten: 1058 |
weer kwijt besef van tijd alles vervaagd steeds weer wordt gevraagd wat voor dag is het vandaag? besef van leven staat op een laag pitje want thuis zit je dit duurt nog wel even straks komen we bij elkaar zijn onze dierbaren daar durven we elkaar dan aan te raken? wie zal het eerste contact maken? meer kan ze nu even niet kwijt want ze is niet van deze tijd ze is een oude zeur achter die gesloten deur waar niemand naar omkijken wil voor haar staat de tijd al heel lang stil alles in haar geheugen is gewist om haar heen is enkel mist zie ze voel ze doe open die deur laat binnen de geur van lente en nieuw leven tranen wellen in mij op mijn vrijwilligerswerk staat even stop om die deuren open te gooien even met mijn aanwezigheid te strooien met een lach en een arm om ze heen wanneer mag ik jullie weer zien? leven jullie nog misschien? niets meer vernomen van jullie allen schreeuwen doe ik in stilte |
| 13-04-20 15:34 reactie 1004
|
|
|
Peregrine Berichten: 44 |
In stilte overwogen, worden de mooiste dingen bedacht. Sereen en ingetogen, niet in drukte, maar rustig en zacht. Zoals een stroompje, dat bescheiden begon en kabbelde, eenmaal bevrijd uit haar bron, aan kracht wint naar- mate zij breder wordt, zich tomeloos over een waterval stort, krachtig kerft zij eigenzinnig haar baan tot zij jubelend uitstroomt in de oceaan. |
| 15-04-20 09:59 reactie 1005
|
|
|
marill Berichten: 1058 |
in de oceaan verdwijnt mijn traan oplossend in het geheel opwellend uit mijn keel waar hij eindelijk loskomt losgelaten bevrijdend zou dit werken wanneer zou ik dat dan merken? als deze crisis voorbij is? nu zit die traan nog steeds vast in mijn keel nu ik dit hier deel met het beschrijven van dit verstikkende gevoel vindt hij langzaam maar traag zijn weg naar de maag slikken maar en doorgaan dat is waar we allen voor staan wetend dat ik niet alleen sta |
| Naar boven | |
Berichten: 44 
Berichten: 1058 
Berichten: 2