zonder ketens

je wilde weten
hoe ik er vrij uitzag
uitgebroken uit mijn kooi
maar ik wilde het niet zien

je hield de spijlen vast
gegoten uit mijn angsten
maar reikte niet ver genoeg
ik zat in een hoek weggekropen

je praatte zachtjes op me in
ik ben prachtig zonder vleugels
ze zult me geduldig leren lopen
ik hoef niet het leuke meisje te zijn

in controverse reageerde ik
handen over mijn oren, kinderlijk verweer
te schuw voor verandering
ik ben niet wie ik lijk

je zag mijn innerlijke tweestrijd
en wilde meevechten met mijn vijand
ikzelf, mijn identiteit aanvaarden
en mijn muur langzaam afbreken

want waar Buzz Lightyear zegt
‘naar de sterren en daar voorbij’
meende jij mij jouw sterren
en beloofde jij mijn voorbij te zijn

ik durfde je niet aan te kijken
maar was stiekem toch wel benieuwd
hoe ik zonder ketens zou zijn
niet langer gevangen in mijn omgeving

langzaam reik ik jou mijn hand
ik ben niet dat leuke meisje
maar zoekend naar de unieke sleutel
die eendaags mijn zware poort zal openen