Waar ik ben
Waar ik sta
en waar ik ga.
Ik kan mijn spiegelbeeld,
niet meer zien.
Verdwenen uit het niets,
alles is leeg.
Ik voel en zie niks,
dit is vreemd.
Dan zie ik iemand liggen,
en ren ernaar toe.
De gene is stil,
en haalt geen adem meer.
Dan word ze opgetild door een man,
die haar voorzichtig beet houd.
Haar ogen zijn blauw,
en haar lippen rood.
Dan kijk ik eens goed,
en zie dat ik het ben.
Maar ik weet niks,
wat is er gebeurd is
Dan zie ik een brief,
Met mijn laatste woorden.
Bevlekt door mijn tranen,
bevlekt door mijn verdriet.
De brief was niet af,
toen stopte mijn hart.
Nu bevrijd van alle pijn,
Die nooit meer van mij zal zijn.
Ingezonden door
Geplaatst op
07-09-2013
Geef uw waardering
Op basis van 4 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
WaarReacties op ‘Waar ik ben’
-
Valeska, deze is super, super mooi ! Ook al is het treurig, het is heel erg knap gedicht.
Verwijderde gebruiker - 24-09-2013 om 18:14
-
Dank je ik kwam er na een zelfmoordgedachte oo. Moest het van meaf dichten
Angel-on-your-side - 29-09-2013 om 11:00