vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Mensen zien me lopen
Mensen zien me lopen, maar zien niet wat er van binnen in me schuilt.
Ze zien mijn lippen lachen, maar weten niet dat mijn hart vaak huilt.
Ik heb een masker op elke dag maar weer
En ik ken me eigen soms niet meer
Het gevoel dat ik toch niks waard ben
Want wie geeft er nou om mij.
Die gene die aanvallen heeft maar ze denken die heeft geen pijn.
Maar ik ben helemaal niet gelukkig ik heb heel veel pijn!
En ik denk soms hoe zou het leven zijn zonder al die ellende verdriet en pijn dat zal toch heel mooi zijn
Een leven zonder problemen
Dat wil ik wel
Reacties op ‘Mensen zien me lopen ’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!