sterven uit verdriet
Gevallen in de diepte,
In een stil en donker gat.
De duisternis waar ik bang voor ben,
En waar ik niet over lieg.
Angst om mij,
Waar ik zelf niet uit kan komen.
Ik heb hem nodig,
Maar hij staat niet meer aan mijn zij.
Ik voel me verloren,
De tranen die stromen.
Ik kan er niet meer tegen,
De pijn is voor altijd herboren.
Gestorven van verdriet,
Niet wetend er mee om te gaan.
Hij was er altijd voor me,
Tot de bezuinigengen hem achterliet.
Uit elkaar gedreven,
Maar proberend contact te houden.
Is niet makkelijk,
Maar hij heeft mij een eind voorruit gekregen.
Tranen die ik vallen liet,
Omdat ik zo bang ben om hem te verliezen.
In maart is het zover,
Dan is het voor een lange tijd dat ik hem niet meer zie.
Ingezonden door
Geplaatst op
10-12-2012
Over dit gedicht
ik heb een man leren kennen, en die man die helpt mij altijd en word nu ontslagen. hierdoor zie ik al mindervaak hem en is het voor ons 2 erg moeilijk en daarober ga ik dit gedicht maken
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Verdriet VriendschapReacties op ‘sterven uit verdriet’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!