vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Het leven doorbroken
Ogen rolden heen en weer
Lippen beefden , hees geluid
Stem trillend als een veer
Blikken doofden langzaam uit
Tranen losten op in zout
Het lichaam kil verstijfd
Vaalwit , klam en ijzig koud
Woorden terug ingelijfd
Zoveel nog te zeggen
Springlevend willen zijn
Nu niks uit te leggen
Bijna aan de laatste lijn
Gebaren dienen te vertalen
Wat je mond niet zeggen wil
Ze gebruiken die verhalen
En laten je dan eeuwig stil
Reacties op ‘Het leven doorbroken’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!