1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Korte verhalen check: 'Ik' verhalen

datum 09-11-13 15:09
reactie 31
Patros-Fibros
avatar Berichten: 4572
Mag het ook een verhaal in het engels zijn of moet het per se in het Nederlands?
datum 09-11-13 15:29
reactie 32
Verwijderde gebruiker
avatar Berichten: 1657
(Myself, Je eerste verhaal hierop heb ik al gelezen, en het is prachtig!)

Ik ben hopeloos.
Ik noem mezelf dik, omdat het een feit is.
Dagen en nachten zit ik te janken om wat mijn klas heeft gedaan.
Mij uitgescholden als dik, mij uitsluiten, en tenslotte nog pijn doen aan mijn hart.
Dat ze het niet door hebben dat ze me ermee kwetsen, mijn zelfvertrouwen uit mijn lichaam halen..
Ik wil dat kwijt. Gewoon voor altijd.
Daarom moet ik afvallen. Gewoon nu. Gewoon, op de normale manier.
Geen pillen of maagringen, gewoon. Door de dag niks eten.. En honger lijden.
Maar daarna, is het niet fel gebeterd. Als ik ben afgevallen, kom ik toch sowieso weer bij. Daarom doe ik er niet aan mee. Alhoewel ik het wel wil, maar gewoon kwetsend is voor mezelf. Maar ik moet gewoon geloven. Geloven dat ik het kan, samen met de andere meisjes en jongens die te zwaar zijn voor hun leeftijd.

Maar uiteindelijk, geef ik de hoop gewoon op. Gewoon weggaan. Weggaan voor altijd. En eeuwig.

Daarom zeg ik dag.
Misschien voor nu, misschien voor altijd...
datum 09-11-13 18:19
reactie 33
Verwijderde gebruiker
avatar Berichten: 4562
(Emma -.-)

Ik stond op, met een kut humeur, had maar vier uur geslapen. Direct me meldingen checken. Door het te kort aan rust typte ik mijn wachtwoord zeven keer verkeerd. Begon te vloeken op deze site, en de wereld. Gevolg is een schoen, geworpen naar mijn hoofd. Boos riep ik dat ze dat moesten laten. Daarna een mep tegen mijn hoofd. Snel mijn meldingen bekeken, enkel Nathan had gereageerd. Snel iets getypt, moest ik weg, mijn ouders wouden foto's bekijken. Een paar uur van saaie tv programma's. Emma gevraagd of ik mocht gaan logeren. Tuurlijk, ik ben ik. Nee, oké, sorry ..Omdat ik haar beste vriendin voor altijd ben. Naar een winkel, Decathlon of what the fuck anders .. Wou ik iets passen, werd me pa kwaad, sloeg me tegen mijn hoofd. Iedereen keek naar mij, en als ik mijn pa kon vermoorden met mijn blik, was hij al 72 keer neergevallen. Naar Emma, verhaal typen. Momenteel deze zin. De rest is toekomst
datum 09-11-13 18:31
reactie 34
Patros-Fibros
avatar Berichten: 4572
(Ach, boeit t ook, ik doe t gewoon)


If I could say "I'm happy", I should say that because they want to hear it. If I could say "It's OK, I'm fine", I should say that because they want to hear it. They want to hear it, but they know I'm lying. They know I've heartbroken grief, they know I'm as fine as a turkey on Thanksgiving-evening. That is what they know.

But, they don't know the war in my head. The didn't know, and I'm happy on it. Because everytime when I've spoke about my problems, they are acting like they are the best psygologists of the world. They say that "they had felt it too". Or they say that "they know where I go through". Yeah right. If that is the thruth, then you can call me Benedict Arnold.

Only just a little part of these poets and/or writers knows my real name. For those special friends, if I want to go, I can't leave one of you. I love you, and I won't lost you. Mayby it's a cliche, but you know my name, not my whole story. The majority here even knows my real name. 

"Why that whole-part?" you shall think. Well, that whole-part is just because I've told them parts of my whole story, but only He knows my whole story. I've told many lies before I've discovered this beautiful site. But now, I don't dare that anymore. I only tell important things to real friends or peoples who I'm trying to help to fight against suicide. I help them with my own experience.

As far as I know I'm living in loneliness since I was born. As far as I know I've had suicidal thoughts since I was eight. As far as I know I've had suicidal tendencies since I was ten. But, as far as I know, I think the world is better without me. Who the fuck take care from me? Who the fuck wants me? I try to throw myself for cars. I tried to break my neck. I have a kitchen knife held to my heart, but couldn't pressing hard enough. I practice self-injury. I think every day about a suicide note or a farewell poem. I'm sorry, I'm sorry that I'm still alive. 


(this is the hard thruth. Mayby now you realize what you've done)
datum 09-11-13 18:47
reactie 35
Verwijderde gebruiker
avatar Berichten: 4562
(Het ergste is dan nog dat ik hier zit en niets zinvols kan doen, om te bewijzen dat ik van je hou (Reiziger, nee) Ik ken je levensverhaal amper, dat ik zo, ik ken je naam, dat ik zo, en ik kan gewoon niets voor je doen. Dat maakt me fucking verdrietig. En omdat hij van je hou moet ik dit bovenste ook lezen met tranen in mijn ogen, want ik kan niets doen. Ik kan dit zeggen, maar maakt dit veel? Nee .. Je kan deze post gewoon overslaan en doorgaan met leven. Je kan hem lezen en stoppen met leven. Of omgekeerd. Ook al ben ik fucking 12, 12 en drie kwart, en jij pas 16, vergeet nooit dat jij mijn ohana bent ..)

Ik heb dagen op mijn bed gelegen, zakmes in mijn hand. Niet dat ik er iets mee kon doen, want zelfmoord kan ik niet. Ik heb dagen het lemmet tegen mijn arm gedrukt, maar wat kon ik ermee doen? Ik kan niets. Ik ben ik. Esmée. Ik kan niets. Ik kan tekenen. Woooow applaus. Nee. Niets. Ik heb in mijn eigen ogen zitten staren, terwijl tranen mijn blik vertroebelden. Ik heb Emma meegesleurd in mijn leven. Ik heb enkel deze ohana die ik vertrouw. Iedereen zegt dat ik in therapie moet. Patros schrikt even fel van mijn verhalen als van gevulde boterkoeken of what the fuck dan ook. Ik kan met niemand over mijn problemen praten. Over zelfmoord praat ik enkel met Emma via deze site, in het echt is het te moeilijk. Fien en Rhune weten ervan, maar ze snappen me niet. Ze zeggen dat ze er heel soms ook aan denken. Ze denken dat ik dat ook doe. Maar ik denk er minstens vier keer per dag aan. Ik denk eraan, maar heb geen plan. Ik kan het niet. En ik hou van jullie, maar jullie willen ook allemaal zelfmoord. Van Nathan weet ik het niet, hij trekt zich op aan zijn geloof. Maar als God morgen mijn ogen niet opent, zal ik hem bedanken, in de Hemel. Of in de Hel. Met mijn leugens en bedrogen. Laat Hem kiezen.
datum 10-11-13 10:49
reactie 36
Vogeltje
avatar Berichten: 2
@sharingan en wie het verder nog wil lezen
Ik heb een vriendin. Een paar weken geleden vertelde ze dat ze zichzelf sneed. Al een jaar. Ik had helemaal niets in de gaten gehad. Toen ze het vertelde wilden wij, haar vriendinnen, haar helpen. Zij wil er ook vanaf, maar ze weet niet goed hoe. Ze is half depressief. Wij haten haar niet, we denken niet dat ze stom is. Ze snijdt zichzelf nu en kan er moeilijk mee stoppen, zo is het, en dat verandert nu niet. Ik kan me voorstellen dat het moeilijk is om te stoppen. Ik laat haar nu niet vallen, want ik ben haar vriendin. Dus ik haat haar niet en ze is mijn aandacht natuurlijk waard!
datum 10-11-13 13:25
reactie 37
Patros-Fibros
avatar Berichten: 4572
(je hoeft je niet verdrietig te voelen om mij, dat heeft nog nooit iemand gedaan)

@Vogeltje, snijden doe je omdat je anders niet weet wat je moet doen om te overleven. Laat haar afleiding zoeken. Als ik de neiging krijg om mezelf te gaan snijden ga ik met een hobby bezig zodat ik niet meer aan snijden denk.

@Esmée en wie er ook maar in de problemen zit:

Je denkt dat je leven voorgoed voorbij is, je zit zo in de shit dat je nog maar 1 oplossing kan bedenken: zelfmoord. Maar wees eens eerlijk tegen jezelf, want wat in Gods naam haal je er mee uit!? Als je zelfmoord pleegd, waar trouwens veel pogingen mislukken, en het is gelukt, kom je weer in een ander lichaam terug. Daar begint je ellende weer opnieuw. Dat gebeurd als je tegen Zijn wil het leven verlaat. Ik heb al vaak geprobeerd. Ik had open kansen om pillen te kopen en te slikken, om van een gebouw af te springen, of om mezelf te verdrinken. Maar door Hem heb ik dat niet gedaan. Hij heeft er ook voor gezorgd dat ik nog steeds geen grafsteen heb. Ik had ooit de open kans om een mes door mijn eigen hart te steken, maar Hij heeft genoeg kracht weggenomen om het niet te doen.

Houdt je hand eens bij je hart. Voel je het? Voel je het kloppen van je hart? Dat klopt voor een reden die alleen Hij weet. Alles gebeurt met een reden die wij zelf niet begrijpen. Ik werd jaren gepest, voelde mezelf verwaarloosd. Maar toen opende Hij mijn ogen, Hij liet zien dat Hij dat toeliet om mij sterker te maken. Dat moeten jullie ook onthouden. Ook al staat er niemand voor je klaar op deze wereld, vanuit de Hemel wordt je gesteunt om door te gaan en te vechten voor waar je echt van houdt. En nou niet denken dat ik later als dominee wil werken, maar zonder God, was ik er allang niet meer.
datum 10-11-13 13:32
reactie 38
Verwijderde gebruiker
avatar Berichten: 4562
Patros, ik voel me WEL verdrietig om je. Punt.

Ik heb geprobeerd om redenen te verzinnen. Maar 'Hij' helpt mij niet. Ik geloof niet. Ik geloof ik geen goden. Dus waarom zou Hij me helpen? Ik ben niet katholiek. Ik ben niets. In het eerste, bij Godsdienst, hing ik buiten de Godenboot, omdat ik niet geloof. Ik verdronk dus. Omdat God niet voor mij is. Ik kan me niet recht houden aan Hem. Ik kan he niet. Ik kan me niet verwoorden. Daar ben ik te mij voor.
datum 10-11-13 13:53
reactie 39
Verwijderde gebruiker
avatar Berichten: 1657
Ik wil weg. Weg van alles en nog wat.
Maar omdat ze me steunen, ga ik proberen het niet te doen.
Omdat iedereen zo achter mij staat,
wil ik proberen om mij sterk te houden.
'Hij' steunt me ook. Ik voel het inderdaad.
Maar 'zij' niet. Ze staan niet achter me. Ze willen me het liefst weg.
Maar ik laat ze staan. In de kou. Net zoals zij doen bij mij..
Ik wil het wel, maar kan het niet. Soms steunen ze me.
Maar soms heb ik het gevoel dat ik van een berg afval.
Dat ze het touw loslaten. Dat ze me beu zijn...
datum 10-11-13 16:22
reactie 40
Hardboy
avatar Berichten: 930
Ik was 17 jaar, en ik wist al een tijdje dat ik homo was.. Ik durfde het niemand te vertellen, want ik was bang voor de reacties van mensen. Zelfs mijn beste vrienden wisten er niet vanaf. Vaak als iemand mij leerde kennen vroegen ze of ik homo was, maar ik antwoordde altijd nee. Ik vond zelf niet dat ik loog, aangezien ik dacht dat ik bi was. Mijn broer en zus hadden er zelfs een weddenschap om, die nergens op sloeg, want beide voorspelden ze dat ik homo zou zijn. Ook mijn vader heeft het uit de kast komen tegengehouden, met zijn verhalen dat als je homo bent je in de hel terecht komt dat je dan bij de duivel hoort. Dus die kon ik het ook niet vertellen. Ik kijk natuurlijk wel eens "filmpjes" op internet (als je begrijpt wat ik bedoel) en op een dag werd ik voor het eerst echt verliefd op een jongen.. En jongen uit dat filmpje.. Ik was zo verliefd dat ik het per ongeluk had besproken met een vriendin van me. Ze vatte het zo goed op, dat ik er gewoon verbaasd van was. Na wat zoek en speur werk met haar hadden we uitgevonden waar de filmer van het filmpje woonde in Amerika. En ik was ook echt van plan er heen te gaan. Maar ik kon niet zomaar weggaan zonder iets te zeggen.. Dus ik besloot dat mijn moeder er ook maar van moest weten. Ik zat achter de computer, opende een foto van een leuke jongen en riep mn moeder. "Mam! vind dit wel een lekkerding...", "Ja vind ik ook wel" zei ze.. vervolgens keek ze me vreemd aan.. En ik zei tegen haar, Ja ik ben homo, of je er nou problemen mee hebt of niet I dont give a fuck. Mijn moeder vertelde mij dat zij altijd gelukkig zal zijn als ik ook maar gelukkig was. Alle reacties die ik tot toen had gehad waren positief dus ik besloot toen ook maar naar mijn zus te gaan om te vertellen, zo gezegd zo gedaan. Ik kwam naar haar toe, liet haar een foto zien van een jongen en vertelde haar dat ik homo was.. Ze lachte me uit. Ik had haar gevraagd het mijn stiefvader niet te vertellen aangezien ik niet echt wist hoe hij op het homo zijn zou reageren.. Wat ze vervolgens wel meteen gezegd heeft tegen hem.. En ze had mijn broer, oma en tante ook al even ingelicht, en later de rest van de wereld ook al.. Nou dat was hoe IK uit de kast kwam Misschien beetje vreemde manier maar goed haha :p
datum 10-11-13 16:29
reactie 41
Verwijderde gebruiker
avatar Berichten: 4562
(Wat maakt het ook allemaal uit? Ik vind dat homo's meestal nog vriendelijker zijn als andere mensen. Waarom mensen ze haten snap ik niet. Vind ze top En met ze kan je gwn lekker schatten )

Ik stond op met koppijn, want Emma had me amper laten slapen. Om half 1 was ze nog aan het zagen over van al. Moest ik vroeg op, want ze ging naar de kerk Ik maar mee. Mee gezongen, zo vals als een kat. Na de mis direct naar Ellen toe, mijn vriendin van het lager. Knuffel, vragen, praten, you know. Op het grote bord uit de kerk schrijft Ellen: 'Esmée is super leuk !! x <3' schrijft Emma er nog eens super super super bij. Ik lachen en zeggen dat ze niet moeten overdrijven. Nog even drinken, en terug naar huis. Direct ruzie met me ouders. Kamer opruimen. Kamer dweilen. Niet gedaan. Kamer stofzuigen. Hoe moet dat? Kamer poetsen, nee he ! Nu moet ik eigenlijk leren voor mijn toetsen. 7 in één week. Tja jah. Ik ga nu maar offline, écht leren.
datum 10-11-13 16:56
reactie 42
Hardboy
avatar Berichten: 930
haha schat
datum 10-11-13 18:58
reactie 43
Verwijderde gebruiker
avatar Berichten: 4562
xD Is toch zo
datum 10-11-13 19:41
reactie 44
Verwijderde gebruiker
avatar Berichten: 1657
(Esmée, Ik heb je nie wakker gehouden, dat was jezelf. Het was begonnen met nog 1 laatste ding te zeggen, en jij antwoordde er terug op. En ik zei bv. ok, En jij antwoordde terug)


Moeilijke tijden, zo leren en leren en opruimen.
Gezaag aan je kop, en niks anders dan mensen hun gereclameer aan te horen.
Ik haat die tijden. Gingen ze maar weg. Weg als een vogel in de mist.
Als een snoepje in je mond verdwijnt (). Dat ze oprotten, met al hun gezaag.
Ook al doe je je best, wat krijg je? Nog wat extra werk? Daarna nog wat gezaag?
Ik verdien dit niet. Als ik nu maar duck tape had. Dan kon ik hun irritante mondjes dichtplakken. Weg van dat gezaag. Weg van deze wereld.
datum 12-11-13 16:45
reactie 45
jorinda
avatar Berichten: 486
Leuk dit! Wel door blijven gaan...

Weer een dag, ben bekaf... Wat maakt me zo kapot? Ik snap mezelf niet, altijd me anders voor doen dan ik ben... Waarom? Altijd dat gezeik met eten, leraren die me niet snappen, vriendinnen enzo. Is het dat? Of gewoon omdat ik te weinig slaap? Of door het bloedverlies door het snijden? Door m'n zelfmoordgedachte, die me gevangen nemen... Ik weet het niet, kutwereld... Bij wie kan ik nog terecht? Iemand die van me houd, wie is dat? Zal ik gaan? Heeft m'n leven nog zin? Ik weet het niet, ik zie wel...
Naar boven

Reageren op: 'Ik' verhalen

Reageren is alleen mogelijk als u ingelogd bent, klik hier om in te loggen. Heeft u nog geen account? Klik dan hier om u te registreren.