Niemand

Was ik maar een superheld van binnen
Iemand met onvoorstelbare krachten
Dan kan ik negeren dat jij me niet ziet
En eindelijk verlangen naar deze anonimiteit

Ik wacht op het moment van bezinnen
Maar ik verblind mezelf met de gedachte
Zou je op de hoogte zijn van mijn verdriet
Verloste je me dan van deze eenzaamheid?

Geen besef heb je van mijn bekoren
Dat ik maskeer met ontkenning en kilte
Mijn logica en rede door jou verduisterd
Kan geen verklaring vinden voor deze pijn

Zo luid als zij zijn kan je mij niet horen
Is het stil hoor je slechts jouw eigen stilte
Niemand hoort me en niemand luistert
Verlos mij dan door niemand te zijn