vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Fladderen
Hoe groen zo groen is kunnen blijven
de sloten en beken doorzichtig
de lucht nog altijd wolkig blauw
ik zie soms een egel kruipen
stekelig weg tussen de struiken
maar morgen misschien
fladderen de vlinders uit mijn buik
zie ik de liefde vliegen
vandaag is het rood die bekoort
aan de horizon kleurt de zon
schamend, mijn wangen
lichten op, ik maak een
ster of twee in mijn ogen
als je terug lacht is het water minder diep
dan zwem ik het liefst bij je binnen
als ik het mis heb
wil ik best in je verdrinken.
Reacties op ‘Fladderen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!