zonder lucht

ik zie je kijken
pijnlijk dichtbij
toch zo ver weg
onuitgesproken woorden
vormen een zware leegte
tussen ons in
gevuld met leugens
ik zie erdoorheen
maar jij niet
hoe ik erin stik

ik wil jouw gelukkige glimlach
van je gezicht rukken
in duizend stukken
breken
tot de splinters mijn handen laten bloeden
want niets doet mij meer walgen

ik haat je om hoe je was
wat je geworden bent
elk klein moment
oprecht woord
elke leugen die je gelooft
alles eigenlijk

en ik haat mezelf om die leugens
die als zuurstof voor je zijn
onzichtbaar
belangrijk
drugs
je kunt niet zonder

terwijl jij gelooft
in een beter heden dan verleden
en geluk
wil ik je door elkaar schudden
wakker maken
er is niets veranderd
en ik doe je graag weer
pijn
zoals toen

ik wil die bel waarin je leeft
doorprikken
en kijken hoe je valt
valt
valt

ik zal daar niet staan om je op te vangen

maar toekijken
hoe je met een
klap
de aarde raakt
stikt
zonder lucht