ik verlies mij in gedachten

je probeert te leven
zo als jou is gegeven
je verrast me je sarcasme
is niet wat ik las in je ogen
je vraagt mij om een wonder
maar ik ben een hypogonder
als het om liefde gaat
je vraagt me blijf bij mij
om het lot te laten beslissen
ik slis en ik stotter
je geeft mij een zoen
en je zegt mij
worden die mij door boren
als vlijmscherpe naalden
dan verlies ik mij in gedachten
die zelfde gedachten
verschijnen in dromen
en ik blijf maar hopen
of alles goed zal komen