kerkewegel
de kerkewegel naar mijn dorp
waar is mijn jeugd gebleven
achtkanten op een handworp
nostalgie doet mij verder zweven
ingeduffeld tegen de diezige lucht
wandel ik handschoenklappend ontdaan
met hier en daar een stuk boerenbucht
in deze bochtige vintagelaan
als kind heb ik er gewandeld
als snaak heb ik er gefietst
door de winterkou mishandeld
heb ik er rapen gebietst
knieën door grind opengereten
fietswiel in achtvorm dubbelgeplooid
na met makkers te hebben geraced
en als winnaar te zijn getooid
zeldzaam zijn ze geworden
die kleine stukjes Vlaanderenland
nu zijn er vooral reclameborden
van de vastgoedspeculant
herinneringen nemen het over
het wordt alleen nog fantasie
nu rijden ze met een landrover
de kinderen van de bourgeoisie
Ingezonden door
Geplaatst op
24-09-2014
Geef uw waardering
Op basis van 5 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Dorp KindertijdReacties op ‘kerkewegel’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!