vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Reisgezel
In hoeken sluimerend
als donker vuur
wacht je op gelegenheid.
Vermomd.
Als stille reisgezel
ben je in het licht,
als diepte uitgevlakt.
Bekrompen hoog,
verlies je bijna grond.
Laag geworpen
ben je lang
nog niet verloren.
Je versmelt enkel
met de doden
in het graf.
Reacties op ‘Reisgezel’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!