Nymfomaan

De volle maan in zilveren kantwerk borduurt
de zachte buitenkant van lichtgekleurde wolken,
en doorboort hun vlies met paarlemoeren gloed.

Getooid in eeuwenoude preutsheid gluurt
ze langs hun schaduw om de aarde te bevolken
met sporen van haar kracht in eb en vloed.

In licht of donkergrijze tinten streelt ze pieken gras
en guldenroede, werpt schimmen uit de bomen
op de grond in wellust van haar naakte openbaring.

Haar gewaden afgeworpen glijdt ze nat als witte was
en zonder onderscheid op eik en beuk en klaargekomen
in de nacht houdt ze herinnering voor later in bewaring.