Samen

Ik ga niet beweren dat ik beter ben,
elke ochtend is het gevecht met de spiegel,
en elke avond nog steeds uren kleren passen,
in de hoop dat de volgende dag een betere zal zijn,
ik ga niet ontkennen dat de wonden niet vanzelf komen,
en dat ik het ongelooflijk veel te warm heb,
in al die lange mouwen.

Maar ik ga wel ontkennen dat ik je mis,
simpelweg omdat missen niet kan
als ik je elke dag zie,
en simpelweg omdat iemand missen
die jou niet mis, ongelooflijk
veel pijn doet.

Het is een strijd tussen onmacht en rust;
enerzijds wil ik niets liever dan je vasthouden
en wiegen op de golven van de zee
maar zo goed kan ik niet zwemmen.
anderzijds wil ik slapen en laten slapen
dromen over alles wat we niet kunnen zijn,
samen.