Varen op de dag van morgen

Varen op de dag van morgen

Stel je voor dat je in een bootje zit op de oceaan.
Je weet niet waarheen je gaat maar wel waar vandaan.
Dan valt je motor uit en je hebt geen roerspanen mee.
Hoe hier vandaan te komen je hebt geen idee.

Je raakt in paniek je peddelt met je handen.
Waar je ook kijkt je mist de aanblik van stranden.
Je wilt zelfs wel zwemmen maar je bent zo moe.
Je zou verdrinken want je weet niet waar naar toe.

Je begint boos te worden en slaat om je heen.
Geen reddingsschip te ontwaren voelt zo gemeen.
Je woede valt af te lezen van je gezicht.
Dagenlang gevangen in het donker en het licht.

Na de boosheid komt bezinning en de rust komt terug.
Ruimte om na te denken en te rechten je rug.
Hoe uitzichtloos het ook lijkt je bent al dagen onderweg.
Alleen als de stroming verandert heb je pech.

Toch heeft al dat dobberen wel nut.
Het gaat langzaam maar het trekt uit de put.
Soms komen er nog golven houden je tegen of trekken je mee.
Nog even en er zal een eind komen aan die hele grote zee.

Soms helpt het om je niet te laten leiden door emoties of verstand.
Vind de rust van het dobberen en er is niets aan de hand.
Heel veel dingen zitten in accepteren en berusten.
Soms is het beter niet te zoeken naar het einde van de kusten.

Wat je moet leren is rustig te blijven.
Loslaten en je bootje laten drijven.
Zoals ik al zei dan is er niets aan de hand.
Voor je het weet staan je voeten in het zand.

Ben je weggedreven van al je zorgen.
Ben je klaar om weer te gaan varen op de dag van morgen.