Afscheid

Eens kwamen wij in elkaars leven,
eens ontmoetten wij elkaar.
Geruggensteund in gesprekken,
en activiteiten.

Om eens op een dag uit elkaar te gaan,
met een lach of een traan.
Of de stille verwondering,
dat het opeens weer voorbij is.

Wat bracht ons toch bij elkaar,
wat bracht ons nader.
Wat waren de dingen die ons bijbleven,
sommige onuitgesproken en onafgemaakt?

We gaan uit elkaar,
is dat niet raar?
Zomaar is het gebeurd,
dicht gaat die deur.

Tijd om kleur te bekennen,
zijn de lessen geleerd.
Hebben wij elkaar werkelijk begrepen,
of zaten we wat te dwepen?

Wie weet komt het inzicht later,
komt het besef van het succes en de flater.
Het werkelijke begrijpen,
komt achteraf.

Als de balans is opgemaakt,
van wat je ontroert en raakt.
Tot wat je niet langer boeit,
en zelfs wat je nu verfoeit.

Het komt met de tijd,
dat raak je nooit kwijt:
De lessen geleerd of niet,
ook al kost dat soms moeite en verdriet!

Herinneren is een gave,
werkelijk te weten is de opgave.
In het besef, van waar het echt om ging,
in de vriendenkring....