vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Golven angst
Angst valt wit in sneeuw
verblindt de rede met zijn zicht.
Angst wil vluchten voor de leeuw
in dromen amper bijgelicht.
Angst klinkt stil als schreeuw
naar hulp voor overmacht gezwicht.
Angst kleurt zwart de nacht
in schimmen wakker ingebeeld.
Angst verlammend schaterlacht:
in waanzin wordt geheeld.
Angst weent luid en zacht
als golven klanken ingedeeld.
Reacties op ‘Golven angst’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!