vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Te laat
Te laat
Het was mijn eigen keuze
Ik verbrak ieder contact
De cirkel was een vicieuze
Onze levens te vertakt
Steeds maar weer verwijten
Je zoon en man die je vergat
Het kan je nu wel spijten
Maar ik was het meer dan zat
Nu is het jaren later
Ik hoor dat je nu eenzaam bent
Nooit was je echt een prater
Ik heb je niet echt goed gekend
Misschien is de tijd gekomen
Anders is het straks te laat
Wordt het leven je ontnomen
Voordat ik goed met je praat
Ik hoop je snel te spreken
Dat ik dus snel voor je sta
Want eigenlijk mag je niet ontbreken
Je blijft toch de moeder van mijn pa
Reacties op ‘Te laat’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!