fluisteringen over bedrog
je zegt me dat je van me houdt
maar ik ontwijk jouw bruine blik
terwijl ik werktuigelijk een leugen mompel
in je ogen kijken kan ik niet
dan overspoelen haat en verachting me
want ik droom je nog steeds dood
dan volg ik weer dat duiveltje
want het engeltje heeft me allang verlaten
zijn fluisteringen over bedrog galmen na
ik doe mijn uiterste best
die duivel de rug toe te keren
en ook jou, overigens, of toch niet
want het liefst zou ik je toeschreeuwen
je wreken voor wat ik geworden ben
mijn dromen eigenhandig realiseren
ik verbijt een verwijt, een uithaal
ik pers een glimlachje op mijn gezicht
tuurlijk hou ik ook van jou
Reacties op ‘fluisteringen over bedrog’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!