vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Iris
vierkant op de fiets
gebogen sterk vooruit
plots vanuit het niets
met expressieve snuit
snelt ze mij voorbij
blauwe iris koningskind
minutieus uitgetekend
geelblauw in de wind
vrij en ongeketend
vliegt als honingbij
heeft mijn maag verkrampt
met tinteling in mijn buik
nooit heb ik zo verlangd
naar maagdenwitte huid
wellustige zij
tijd verloopt met rasse schreden
onrembaar recht vooruit
ik heb het veel te laat geweten
verdwenen is mijn mooie bruid
Reacties op ‘Iris’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!