Kruipende angst
De muren fluisteren achter behang
lichtledig vult de hoeken de kamer
in het cement tussen stenen
blijven woorden steken
het gordijn slikt de manestralen
op de zolder kruipt de angst
door het plafond in mij
in kraken en piepende dingen
onder het bed bewegen pluizen
bijeen en dooreen in wierende vingers
reiken en weken de stijlen
in slijmen en braaksel omhoog
uit de kast klopt mijn hart
bijna barst zich de ader in mijn keel
zit een schreeuw wat nader
dan het monster in mijn hoofd.
© Rudi J.P. Lejaeghere
06/09/2014

Ingezonden door
Geplaatst op
06-09-2014
Over dit gedicht
lichtledig= pikkedonker
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Angst Fluisteren Kruipen LichtledigReacties op ‘Kruipende angst’
-
Ik hoop dat dit geen eigen angsten zijn, mooi gedicht. Het doet mij denken aan het Bommelverhaal 'de Niks' dat gaat hier ook over en over de kracht van de kunst.
guido - 09-09-2014 om 21:05
-
Zuiver fictief hoor, Joseph. Bedankt voor de reactie.
Rudi Lejaeghere - 09-09-2014 om 22:07