Op zijn hoogst staat de maan

Uit: ‘Het modern gemak’ (in memoriam Gerrit Kouwenaar)

op zijn hoogst staat de maan te lichten
naar meer dan eenennegentig beterweters

waar vonden zij al die tijd hun klein gelijk
en wat konden zij op dit adres ooit posten

deze stad schuift nu de open ramen blind
als de doven zich op de kunst beroepen

zeker slinken de zintuigen tot een gehangen slot
met krekels in door de dag nog hete berm

waar zijn dode dichters langzaamaan verkolen
tot een niet te begrijpen begrip van alles

zet de witte dans onder de schijn van gestalten vol
maakt om een perfect geknipte keelamandel.

Guido van Geel