vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Te kerke
Te kerke
tussen krassende kraaien,
in cirkels
rond stenen gelaten,
verweerde gargouilles
beklad door gebeden,
de duiven verweten.
Te kerke
met wrekende uilen,
de nacht
tussen slapende graven,
vermeende gevaren
verhaald door de ratten,
voor muizen en wezels.
Te kerke
in tranen,
met stilte
geladen,
vergeten
te bidden,
en…weten.
Ingezonden door
Geplaatst op
01-09-2014
Over dit gedicht
driemaal en toch iedere keer anders
Geef uw waardering
Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
TekerkeReacties op ‘Te kerke’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!