styliet

Als een waanzinnige styliet
met hoogtevrees
leef ik, ongekamd en ongewassen
op een zuil, hoog
boven het gekletter
en geroezemoes,
•niet om een verzonnen god te eren
vluchtend voor het leven
dat me uit de handen glipte
toen je me ontnomen werd

zwelgend in stille smart
en onmachtige gelatenheid
drink ik de bittere beker
tot de laatste
wrange druppel
oeverloos gemis
en hunker
wachtend op verlossing
die me niet gegund is,
die buiten bereik blijft
tot ik van mijn zuil val
en me te pletter zweef
in eeuwige vergetelheid