1001 Gedichten
vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
De ruiter van de nacht
Hij is terug,
de Ruiter van de Nacht.
Ik hoor het kloppen
van mijn hart,
op het ritme
van zijn paard.
Zal hij vannacht
nog stoppen
in mijn stad,
of zal hij wachten
tot ik moe van slaap,
zijn naam vergeet.
Hoor ik in de wind
zijn stille lach
en fluistert hij heel zacht:
ach mensenkind,
er is toch geen ontkomen,
doe geen moeite,
ik vind je zelfs
in dromen.
Reacties op ‘De ruiter van de nacht’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!