In het wit van bomen

Pervers kerf ik tot op het bot
dit is hars om te genezen
ik sterf, verrijs bij het lezen
de ban van het woord is genot

daar waan ijdel is geboren
verblind en hopeloos geschift
waar op de takken is gegrift
schrik ik van die zin verloren

gelegd in het wit van bomen
hoor ik de klanken verzinken
in het rijm van tweelingdromen

laat de schors in kreunen klinken
van het hout kan echo komen
als de wortels blijven drinken.