de baby
men trok heel voorzichtig het stuk steen weg
de Moeder die al uren had geschreeuwd
uit pure wanhoop, zweeg plotseling
iedereen om haar heen keek zwijgend toe
de baby lag daar, stil , zo klein, zo klein
helemaal gaaf en het was alsof hij sliep
de krankzinnigheid in de ogen van de Moeder
stil, smeekte ze….stil, hij slaapt, wek hem niet
grote kerels met tranen in hun ogen keken toe
haar vingers trilden toen ze haar kindje aanraakte
streelde en kuste, zo voorzichtig ...
stille tranen rolden over zijn dode wangetjes
haar tranen…stil ,herhaalde ze , wek hem niet
niemand wist later hoelang men daar had gestaan
de Vader arriveerde bij de restanten van hun huis
hij knielde bij zijn vrouw en zoontje neer
hij noemde hun namen en het leek alsof de vrouw
ontwaakte
toen begon ze te gillen zoals alleen een Moeder kan
de Vader vloekte, vervloekte de raket aanval zoals alleen een man kan voordat tranen komen
Fairouz
website : www.fairouz17.123website.nl
divers en gezellig

Ingezonden door
Geplaatst op
24-08-2014
Over dit gedicht
raket aanval kost hen hun zoontje
Foto's

Geef uw waardering
Op basis van 4 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
OnmachtReacties op ‘de baby’
-
Wat een ontroerend prachtig gedicht. Je brengt tranen bij mij naar buiten. Tranen om het kind, de moeder en de vader. Tranen om alle kinderen, alle moeders en vaders. Tranen om de verdwaalde mensheid die onophoudelijk zichzelf vernietigd en alle Schepping verziekt. Zolang er mensen zijn die dit zo voelen, zoals jij het beschrijft, dan is er hoop. Hoop op een betere mensheid. Dank voor dit gedicht.
Istvan Koning - 05-10-2016 om 16:43