vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Onrust
Een bron van onrust
In het diepst van mijn gedachten
Het is er onbewust
En bezorgt me slapeloze nachten
Onrust over mijn bestaan
Ben ik wel goed genoeg?
Steeds weer kan ik het niet aan
Maar om te gaan, is het nog te vroeg
Dus moet ik verder in deze waas
In dit onvolmaakte leven
Elke keer zit ik er weer naast
Om voor mijn dromen te streven
Het laat me baden in ongeluk
Een duister diep zittend gevoel
Ik wil het helen maar het gaat steeds stuk
Het is te verwarrend wat ik voel
Een bron van onrust
Moet verdwijnen wil ik verdergaan
Enkel dan krijg ik de kracht en de rust
Om voor mezelf te gaan staan

Ingezonden door
Geplaatst op
23-08-2014
Geef uw waardering
Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Dromen Mezelfzijn OnrustReacties op ‘Onrust’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!