Een somber ziel
Een somberziel omarmt door duister zal geen licht ooit zien.
Geen zonnestraal streelt ooit zijn wangen
en kent ook geen geluk bovendien.
Wand pas als de zon ondergaat.
is het de koude bittere ziel dat stilletjes en alleen ontwaakt.
De koude ziel gevoed door haat en nijd.
kleurt de wereld zwart en kent hiervoor geen spijt.
Voor het ontwaken van het zonlicht.
verstopt de koude bleke ziel zich.
Eenzaamheid gevoed door het ontwijken van leven.
van liefde en om elkaar geven.
Wanneer de zon op komt en de haan kraait.
mensen gapend wakker worden zich klaar makend voor het ontbijt.
Zijn er enkel bloed en restanten te vinden wat voor paniek zaait.
Alleen de verstopte ziel met zwart gat kent de waarheid?
Reacties op ‘Een somber ziel’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!