vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Fata morgana
Uitgeschonken
vloeit het beeld
als licht gebroken
uit de bolle spiegel
en schrijft een lach
op de schaduwzijde
van mijn ogen.
Ik lees hem
met een trekkebek
van mijn lippen af
als een drenkeling
z'n fata morgana
in de woestijn.
Reacties op ‘Fata morgana’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!