1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

senilitas

Kortstondig
weent hij
de hete tranen van de krokodil
die voortleeft
in zijn primitieve brein
dat heel geleerd
hypothalamus heet
of ook wel chtonisch wordt genoemd.

hij weet niet dat hij weent
om een verloren leven dat voorbij is
om liefde die verwelkte of verdampte
en om geliefden die zijn heengegaan
naar nergens.

hij weent om de gemiste kans
zich te verheffen uit het primordiaal moeras
de zwoele waters waarin hij
traagzaam rondjes zwom
zich wentelend in ongenaakbaarheid

hij weent
zoals een wolf huilt naar de volle maan
en lunatieke haat onstuitbaar opwelt
uit de donkere krochten van de tijd.

Hij weent kortstondig,
Tot vergetelheid
barmhartig wegveegt
wat hem wenen deed.
zoals een donkere wolk
de maneschijn versluiert

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Geplaatst op

Geef uw waardering

Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Delier Dementiapraecox Eenzaamheid Gemis

Reacties op ‘senilitas’

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

senilitas