Stille stroming

Zoals water kei na kei polijst
scherpte met de stroom verglijdt
verkleint elk stukje met de tijd
met de stille stroming meegereisd

het beeld vervaagt dat ik bewaar
als inkt op perkament geschreven
wil het niet meer blijven kleven
dit lijkt op het gevoel dat ik ervaar

zal ik dan jouw gezicht vergeten
of je elke morgen minder missen
op 'n moment niets meer van je weten

zal ik naar zoveel moeten gissen
zelfs naar hoe ik je in liefde heette
ik hoop dat ik mij mag vergissen.