Woorden in de wind

Zelfs de wind spreekt
biecht
in afgerukte takken

vertelt
met korte pauzes
over minder goede dagen

geluidloos kraakt
hij stengels riet
en fronst
in stille waters

soms

schuurt z'n adem
door het dakgebinte
en huilt z'n stem
de golven wakker

verlegen wuift hij na
in struik en bomen

terwijl hij schuldig
woorden fluistert
die het stof doen keren