Hoor jij het ook

het verglijden van seizoenen
de zomer stil neuriënd

een afscheidslied
vol van heimwee
en verlangen

zie je het dan niet
aan die nevels
in de morgen

mistige gewaden uitgestrekt
over gracht en weide
zich steeds maar dichterbij grazend

ik voel het nog het meest
aan de kilte
van het vallen van de avond

onzichtbaar knaagt
de schaduw van de nacht
zich dichter in de dag
het licht wordt zwaarder
van de regen

trouwens nu ik eraan denk
dit voelt net zoals
het kloppen van mijn hart.