Camera Obscura

Ik sterf elke nacht
een tel in de schaduw
van een grijnzende maan
een tel in het listig verglijden
van een wolk op licht

mijn gedachte is zwerver
op de klank van een kraai
ik dicht de klaarte
twijfel na twijfel

het scherp van hun kant
ontdaan van de rede
snijdt als een mes in de klank
uit mijn keel valt een schreeuw
in een donkere kamer

ik verdwijn in een golf
van een wassende slaap.