Teleurstellend geluk

Einde van een prachtige dag,
starend naar de horizon.
Leunend tegen een dikke eik,
te midden van een groot gazon.

Ik met mijn rug tegen die boom.
Jij met je rug tegen mij aan.
Gewoon een van die momenten
waardoor ik weet dat wij bestaan.

Met mijn armen om je heen,
zorgeloos genietend van elkaar,
kijkend naar de ondergaande zon.
is zo'n moment dat ik bewaar.

Soms sluit ik mijn ogen,
voel en ruik ik aan je haar.
Zo zacht en zo fris,
echt onweerstaanbaar.

Ik streel door je haar,
van je kruin tot in je nek.
Daarna door naar je schouder,
die slechts half is bedekt.

Hele kleine sproetjes
versieren je tedere huid.
Ik bewonder ze een voor een
en kijk mijn ogen uit.

Mijn vingers kruipen langzaam verder,
stuiten op het randje van je shirt.
Het einde van je blote huid
die onschuldig met me flirt.

Verleidelijk als je bent,
kan ik je niet meer weerstaan.
Ik kus je zachtjes in je nek
en druk ik je stevig tegen me aan.

Jou hand rijkt naar achter
en beland aanmoedigend op mijn hoofd.
'Ik hou van je' zeg je zacht
en ik voel me als verdoofd.

Voor mij is dit ultiem geluk.
Zo samen met jou alleen.
Toch gaat dit elke nieuwe dag weer stuk
want ga jij met mijn droom weer heen.

Werd ik maar nooit meer wakker!