vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
laatmijmaardekrantlezen
je zou mijn moederje kunnen zijn
zoals je peilend peinzend kijkt
met wijsheid ervaring en pijn
het kortlange leven bestrijkt
lichtjes gebogen dunne armpjes
rimpeltjes roven je vroegere jeugd
je ogen teruggetrokken lampjes
lichtjes glanzend met getemperde vreugd
de haren vergrijsd en uitgedund
sporen van het verleden
mondhoeken lichtjes neergeknikt
verzet tegen het heden
respect en medeleven
moet jou teruggegeven
met emotie en passie
en dankbaar beven.
Reacties op ‘laatmijmaardekrantlezen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!