vorige gedicht
vorige gedicht
Reflectie
Ik die water ben,
jij de maan
die me doorschijnt
hoe ik beschouw, kaats, weerspiegel
bol met meren, ik het andere meer
jij mijn verhaal, de sterren die je draagt
oevers volgend; ik vloei door je, totaal.
Jij, het meer
ik die maan ben
met rimpels, uitgevlakt, ingepakt
tussen grijs, hoe ik het donker aftast
me gelaat laat wassen,
hou me drijvend, schrijf me terug
ik lees het straks wel op het water.
Reacties op ‘Reflectie’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!