vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
zelfportret
Ogen waar mannen van dromen
en meisjes verliefd op worden
ridders de wapens omgorden
verwekkers van hormonen
blauwe kijkers glanzen naar voor
met zwarte wimpers omrand
gevormd als een schelp in het zand
en de klanken van een engelenkoor
jukbeenderen in ruit
altijd lachende rode mond
veel geliefde knuffelkont
met het plezier van een guit
zo mooi is je lachend gezicht
zo zeldzaam in het land van fotografie
een nieuwe lente, een therapie
tegen zwartgalligheid en ironie.
Reacties op ‘zelfportret’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!