vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Kruimels en getuigen
Mijn stappen overstappen
in een rechthoek eromheen
steeds kleiner gaan tot het laatste
stukje raster overblijft
dat ik bekijk en stilsta
overzie wat ik vergeten ben
de weg die ik terug verken
de stukjes die ik onbewust
en onbewaakt daar liggen liet
de kantjes en de korstjes
die ik pas nu in de rand bemerk
ik verzamel die op bordjes
vastgeprikt ontleed ik minutieus
mijn gisteren die vandaag
alleen maar beter wordt
de sprietjes gras laat ik
nog even liggen
als kruimels en getuigen
van wat ik onderweg
verloren ben.
Reacties op ‘Kruimels en getuigen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!