copacabana

het lijkt als lopen op mist , opstijgend uit warme bron
aan de ondergaande einder met oranjerode zon.
wezenloos landschap op wollige wolken van water
zo stel ik mij de hemel voor boven ’t werelds geflater.

rustig, kalm, door schoonheid vermand
als een idyllisch beeld van vakantie aan ’t strand
sprookjesachtig als uit een droom verrezen
universele schoonheid door engelen geprezen.

Herinnerende brug aan ’t menselijk bestaan
met gepaarde autobanden twee aan twee eraan
moeilijke weg van rotsen naar boven
wie zijn die gelukkigen die daarin geloven?