vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Singulariteit
Zo dicht
nog dichter
tussen ruimte, tussen tijd
gevangen in een punt
te heet om te bevatten
ontsnapt het begin
met trommels en trompetten
een singuliere vreemdheid
de chaos, het uitdijen
van sterrenstof
het beklijven
tot bol, in banen geleid
in bliksem en vuur
gelouterd
adem na adem ingeblazen
in spiralen gekromd
tot kiem van leven
omgevormd.
Ingezonden door
Geplaatst op
06-08-2014
Over dit gedicht
het begin van leven
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 2 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Ruimte Sterrenstof TijdReacties op ‘Singulariteit’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!