Zwijgtaal

Het strand, de horizon bij nacht
lonkte ons met het geluid van de branding
we hadden wel vaker gevreeën op het zand
maar nu was er voltooiing van de zwijgtaal

geen brieven meer bij volle maan
of liefdeswoorden dwaas door waan
geen kusjes op blozende wangen
melancholie hield ons verlangen gevangen

een trui, die jij ooit droeg
op mijn naakte huid
een verleden dat jij niet verdroeg
met ik als schavuit

een droom door wind weg geblazen
het zwijgen van bloementaal in vazen
op weg naar niets, naar niemand

alleen op de wereld, als twee dwazen
in onze zwijgtaal zonder dromen.