Vergeten

Waar ik in mijn dromen soms voor vrees

is niet de pijn
van ziekte of van ouderdom
noch al die lange nachten
of de eenzaamheid,

maar het stil vergeten van je naam,
het niet herkennen van je stem,
je gezicht te vrezen
als een vreemde vlek
op het tapijt.

Ik lees je dag na dag,
de nachten ook,
ik leer je binnenste vanbuiten
en neem het nog eens door

want ik wil het niet beleven
dat ik twijfel
of het niet meer weet

dat ik zoveel van je hou.