Moeder Zee

Ik verlang verlossing van eindeloze gedachten,
en luister naar golven, die breken op het land.
Bevrijd me van mijn angsten,
laat ze verdrinken in het zand.

De zee, zij kent emoties, mijn angsten,
mijn verdriet.
De zee, zij is mijn moeder,
die mij steun, en liefde biedt.

Tot ik rust en kracht zal voelen,
neemt zij mijn wanhoop en zorgen.
Of zij nu woest of kalm het land breekt,
in haar voel ik mij geborgen.

Mijn ziel en hart heb ik verloren,
aan de machtigste der aard.
Nimmer zal zij mij laten stikken,
mijn lieve zee, je hebt me bedaard.