Z474
ik heb deze foto dikwijls bekeken
en ook evenveel keer weggesmeten
ik kan mij niet laten meeslepen
omdat ik daar zo door wordt aangegrepen!
vissersboot op ruwe zee
daar ga je zomaar niet mee mee
zelfs als je niet zeeziek wordt
ga je niet zomaar op de gort!
mijn voorouders hebben hun leven gesleten
naar Islande een gat verweg en vergeten
om kabeljou naar boven te sleuren
dag en nacht en zonder te zeuren
een toilet het was er niet
over de reling was dat gebied
met kleren werken en slapen
met lijnen vissen, naar boven haken!
de goeie oude tijd, waar is ie gebleven
ik ben niet jaloers, niet op dit leven
van werken en zuipen en wroeten
waarna de thuisbasis moest boeten.
Reacties op ‘Z474’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!