vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Rust
Naast blauwe seringen
tussen kiezel
niet ver van een wild viooltje
waait een briesje stil
tussen foto's en herinneringen
verdwenen stemmen
neuriën een lied
dat niemand hoort
het zijn mijn gedachten
die met de wind als as
verstrooien
een biddend gefluister
over het veld
van marmer en steen
en daartussen een plekje
dat geduldig wacht op mij.
Reacties op ‘Rust’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!