vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Mijn wens
Stilstaande torens
hebben hun plek
afgedwongen in de atmosfeer
Zich verticaal er door heen geboord
De wind fluistert,
links om, rechts om
Zonder dat de torens luisteren
Ze horen het gewoon niet
en schelden doet ze toch geen zeer
Een spreeuw schreeuwt om hulp,
maar deze wordt ook niet gehoord
De torens zijn machtig
Ze houden zich er niet mee bezig,
Ze vulden een volle leegte,
zo massaal,
maar te veel te druk met toren zijn,
dus zijn ze maar afwezig
Ze zijn in feite maar heel klein
Mijn wens is dat de mensen
anders dan de torens zouden kunnen zijn..
Reacties op ‘Mijn wens’
-
Bravo, mijn complimenten.
Challot. - 24-10-2014 om 17:14