vorige gedicht
vorige gedicht
Vijzel
Schrijf mijn dromen weg
ontraadsel hun geheimen
ik vlieg over zee
ben de maan en getijden
smelt ze uit mezelf
als het vijzel dat overblijft
na het smeden
wees mijn naakt
de moedervlek laag in mijn nek
die ik fixeer
de borst en het beeld
dat op mijn netvlies zweeft
de rest die telt
wanneer ik wakker
alles weer vergeet.
Reacties op ‘Vijzel’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!